Do ochrony blachy

Aby dach z blachy służył poprzez lata, musi istnieć odporny na korozję i zarysowania. Ważna bywa jednocześnie trwałość koloru. Dlatego ostatnią warstwą blach istnieją różne powłoki ochronne. Każda z nich posiada nieco inne właściwości i grubość, a ich wybór wpływa na cenę blachy. Poliester połysk (standard). To skóra cienko-warstwowa – posiada zwykle 25 mikronów (25 um = 0,025 mm), choć niektórzy producenci stosują 27 um. Jest odporny na zmiany temperatury, oddziaływanie promieniowania UV i płowienie. Tworzy cienką warstwę, więc blacha bywa mało odporna na zadrapania.
Poliester mat. To grubsza – 35 um – i mocniejsza skóra od tej z połyskiem. Jest jednocześnie odporniejsza na czynniki atmosferyczne i korozję. Plastizol. bywa sporo grubszy od poliestru – 175-250 um – i wysoce odporny na działanie niskiej temperatury. Gorzej znosi wysoką. Dobrze zabezpiecza blachę przed korozją. Ma jednocześnie znacznie większą aniżeli poliester odporność na zadrapania i ścieranie. PVDF (PVF2) to polifluorek winylu. Mimo iż cienkowarstwowy (27 um, u niektórych producentów 32 um) – bywa wysoce odporny na zanieczyszczenia powietrza. Szczególnie polecany tam, dokąd bywa wymagana duża wytrzymałość, odporność na korozję, płowienie i substancje chemiczne. Jest pomimo to drogi. Pural – poliuretan z dodatkiem poliamidu. Jest grubowarstwowy (50 um), posiada dużą odporność na promienie ultrafioletowe i starzenie i uszkodzenia mechaniczne. Polecany na dachy w regionach o dużym zanieczyszczeniu środowiska i tam, dokąd bywa wymagana duża odporność na zmiany warunków atmosferycznych.

Alucynk (stop aluminium, cynku i krzemu). Z blach z tą powłoką (grubość 25 um) produkuje się głównie arkusze trapezowe. Dzięki aluminium blacha bywa nie najgorzej chroniona przed korozją. Cynk regeneruje powłoki w miejscach zarysowań i cięcia. Krzem sprawia, iż blacha bywa twardsza. Niektóre blachy posiadają jeszcze od spodu powłokę zabezpiecząjącąje przed wykraplaniem się pary wodnej.